Ekmeklerin ağlamadığını öğrendiğimde anneme bu psikolojik baskı yüzünden çok kızmıştım. O kadar etkilenmişim ki bazen hala acaba yemediklerim arkamdan ağlıyor mu diye bi düşünürüm.
Içimdeki anne ne zaman susarsa o zaman huzurla isyan edebilcem sanırım. Arkamdaki ekmekleri düşünmek istemiyorum artık. Eski insanları düşünmek istemiyorum onları terkettim diye. İçimdeki anne susmuyor. O ekmekler yarım. O ekmekleri ben bıraktım arkamda. O ekmekler ağlamasın.
