İçimdeki anne

Küçükken annem yemezsen arkandan Ağlar derdi çok etkilenirdim, yerdim. Bi gün isyan ettim yemedim. Ama sık sık mutfağa gidip ağlıyo mu diye sordum. Annem sen gelince sustu dedi her seferinde. Çok vicdan yapmıştım, inanıyordum, içim acımıştı. 

Ekmeklerin ağlamadığını öğrendiğimde anneme bu psikolojik baskı yüzünden çok kızmıştım. O kadar etkilenmişim ki bazen hala acaba yemediklerim arkamdan ağlıyor mu diye bi düşünürüm. 

Içimdeki anne ne zaman susarsa o zaman huzurla isyan edebilcem sanırım. Arkamdaki ekmekleri düşünmek istemiyorum artık. Eski insanları düşünmek istemiyorum onları terkettim diye. İçimdeki anne susmuyor. O ekmekler yarım. O ekmekleri ben bıraktım arkamda. O ekmekler ağlamasın.