Kendime Yas

Kendi yasımı tutabilir miyim?

Ölmeden önce.

Bazen erken yas başlaması gerekir, kanser hastası kişilerin yakınlarında. Erken yas çabuk kabul sağlar çünkü.

Ben de yasa başlasam, kabul edebilir miyim yaşarken zaman zaman öldüğümü. Ölüyorum ben arada bilmezsiniz siz. Büyük ölümden farklı mı bilmiyorum henüz, büyüğünü yaşamadığım için.

Agah Aydın diye bir abimiz var. Derk ki aşk, senden çıkan duygunun karşıdakinden yansıyıp tekrar sana yansıması, sana yansırken senin, o duygunun senin olduğunu unutman ama bu duygunun hala ayaklarını yerden kesecek adar kuvvetli olması. Yani aslında aşk kendi duygundan beslenmek ama beslenebilmek için karşındakinin ayna olmasına ihtiyacın var. Ayna olmayan bir sevgiliye uzun süre âşık kalabilmek mümkün değil.  Senden çıkan duygu eğer çok güçlüyse pürüzsüz bir yüzeyde de yansıyabilir ama duygu azalırsa karşıdaki ayna olmadığı müddetçe o aşkın devam etme ihtimali yok. Yansıma yoksa ışık göndermeyi keser insan. Kaynağı yansımadan beslenen lazer gibi.

Aslında tüm ilişkiler böyle, hayattaki tüm ilişkilerimiz. Karşımızdakine değebiliyorsak varlığımızı hissediyoruz. Beni görmediğinizde varlığımdan emin olamıyorum. Yok oluyorum. Ölüyorum. Ve artık alıştım sık sık ölmeye, en iyisi yas tutayım dedim işte ben de. Kendi yasımı. Ölümümü kabullenmek için yas tutacağım. Tamamen öleceğim. Artık aynalara ihtiyacım olmayacak. Ayna ve ayna olmayı başaramayanlar kendi dertlerine yansın. Benden bi ışık gitmez artık, ölüden ışık mı çıkarmış yiğido. Yasımı tutmaya başladım ben.

Babaannem ölmüştü. Eli elimde uzun süre bekledik. O cansızdı işte, ölü ya hani malum. Bi şey çok rahatsız etmişti beni. Sessizlik. O kadar sessizdi ki. Aklım almadı o kadar sessiz olabilmesini, bi insanın bilinçli olarak başarabileceği bi sessizlik değildi. Ölümüne sessizdi. Ki zaten ölüydü. Ondan bana gelen bi ses olmadığı için benden de ona yansımıyordu. Bir ayna olarak boşluğu yansıtıyordum. Sessizlik yankılanıyordu içimde.

Şimdi bir sessizlik kaplıyor beni de yavaş yavaş. Yas konusunda aceleci olmalıyım yiğido, ölüme hazırlıksız yakalanmak istemiyorum. Yası ilerletirsem ölümümü daha çabuk kabul ederim. Şimdi sakin olmalıyım ve içimden gelen bu ağlama isteğini serbest bırakmalıyım, çünkü yas tutmak bunu gerektirir.

Ölmek diyorum ya, istemiyorum. Kabul etmek zorundayım sadece. Bir ayna görsem yeniden ışık saçıcam. Ama şimdi toprağa bakıyor gözlerim. Bi ayağım çukurda yiğido.

Gidiciyim ben.

Gidiyorum.