Yuva

kaba özensiz ve alaycıyım kendimle

oysa seni bulmak 

incelik zarafet ve ciddiyet ister

ben yuvasız bir çocuğum

tabiatımda savaş var

bu sebepledir ki çok geç buldum seni

büyük yara almıştım savaşta

kendi derdimdeydim

oysaki ben kundak ve kefen arasında 

seni bulmaya gelmiş olabilirim

içimde hep bi acı hissettim

tarifi imkansız ama

bağıra çağıra değil

derin, sessiz ve süreğen bi acıydı bahsettiğim

korkularım vardı çeşitli
kimseye söyleyemediğim
yüksekten düşmek gibi değil
ayaklarımı bastığım sağlam zeminin çökmesi gibi

kaç nesil geçti bilmiyorum
bu acılar ve bu korkularla seni bekleyeli

kaç bebek doğdu

kaç nine öldü
bilmiyorum

o kadar bekledim ki

beklemek bile benimle bekledi

tanıdık bi halin var

böyle rönesans tablolarındaki figürler gibi

tanıdık böyle bi melodiden bi esintiden

seni tanıyorum bi yerden

görmüş dokunmuş koklamış
hatta öpmüş bile olabilirim

sevmiş olabilirim seni bi yerlerde

diyorum ya
bi yerden tanıyor gibiyim seni

bir yerden ama nerden 

yüzün gözün sözün

o kadar aşinayım ki sana

sanki bi kelime varmış gibi 

tam dilimin ucunda 

öyle tanıdık

buldum galiba

yok galiba değil buldum

hatırladım anbean

bi zaman dilimi ne kadar net hatırlanabilirse 

o kadar net hatırladım seni

ben seni kalubeladan tanırım

göz göze geldik Tanrı'nın huzurunda 

o an vuruldum

ilk yaramdı o

savaş çetin geçecekti belliydi

yemin ettim seni bulmaya
yanımdakiler de şahitti

sonradan anladım
acım yokluğunun acısı
korkum seni bulamamanın kaygısıymış

dinmedi

bilmiyordum, 

ağustosta üşümekten farksızmış

dünyadaki tüm ülkelerin 

aynı anda aynı saati yaşaması gibi

öyle imkansızmış

kimse kimseye öyle yakın olamazmış

şimdi tek duam

herkes uyansa ben sana uyusam