Yorgunum
Fiziksel yorgunluğun ötesinde bi şey bu. Beynim yorgun, ruhum yorgun.
Bi kıyafeti çok iyi taşıyormuşum gibi. Ama kıyafet benim değil sanki. Ve bunu sadece ben biliyorum. Günün sonunda üstümden de çıkaramıyorum. Eskiden ne giyiyordum bilmiyorum. Eski giydiklerimi özlüyorum. Kendime yabancılaştım. Duygularıma, meşgalelerime, düşüncelerime, bedenime yabancılaştım. Ne sarkan memelerim bana ait gibi, ne de üşümesinden açlığına, temizliğinden duygusuna her an bir canlıyı kontrol eden düşüncelerim… Ama yaşıyorum işte. Çoğu zaman iyi miyim değil miyim düşünmeden, bir hengâmenin içinde, yapılacak işleri düşünüp yaptıkça zihinde tiklerken zaman geçiyor ve her gün biraz daha kayboluyorum. Bazen durup nefes almaya çalışınca ne kadar yorgun olduğumu fark ediyorum.
Yorgunum
Çok yorgunum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder