Bi şeyler var, çok ince noktaları var. Milisaniyelik mimikler gibi, anlatması zor. İpin ucunda gibiyim, ipi tutmak için çok küçük bi yer var gibi. Ne anlatayım nasıl anlatayım bilemedim bu sefer. Galiba kelimelerim tükendi. Belki biraz sözlük okumalıyım. Kendime cahilim çünkü. Kendime bilgisizim. Kendime yetmedi kelimeler.
Kabul ve güvenli alan arayışım var bitmek tükenmek bilmeyen. Bi sürü kırılışa rağmen ağzının payını almayan bi arayış bu. Sessizlik galiba ihtiyacım olan şey kabul ve güvenli yeri sağlama kriteri. İçimde ve dışımda sessizlik. Beraber sessizlik. Ama herkes konuşuyor, herkes soruyor, herkes anlatıyor. Herkes herkes herkes. Beraber susamıyoruz kimseyle. Susmak duygu paylaşmanın en temiz yolu. Susmayı özledim ben. Duygumu gözlerimden gözlere transfer etmeyi özledim.
Biraz sakinim üç haftalık ağır bi duygudan sıyrılıyorum yavaş yavaş. Bi tık azaldığı için yazabiliyorum. Hayatımda çok ciddi yer eden birinden kopmak üzereyim. Galiba biraz da onun yasını yaşıyorum. Yas derin bi duygu. Erken başlayan yas da sağlıklı. Belki de beynim beni korumak için erkenden yaşatmaya başladı bu acıyı.
Şimdi biraz daha sakinim. Daha hazır ve daha güçlü. Kendimi korumayı öğreniyorum galiba.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder