7 Ocak 2016 Perşembe

Terapi ertesi

Yaklaşık 6-7 dakikam var. sevgilim yolda beni almaya geliyor. Bugün onun doğum günü. Doğmuş olduğu için mutluyum. Ama şu an bunu hissettirebileceğimi sanmıyorum. Dün seansım vardı. Benim için zordu. Sadece bunu yazmak istedim belki bilmiyorum. Bir de babamla ilgili bir şeyler var. Ondan uzak olmak istiyorum. Mümkün olduğunca. Duygularımın yorulduğunu hissediyorum. Bu kadar çok hissedip bunları zihinde işlemlemek gücümü tüketti. Artık hissetmek istemiyorum. yoruldum. Darmadağınık kafam. Eski rüyalarımı hatırlıyorum, o zaman yorumlayamadığım ya da bilişsel olarak anladığım ama hissedemediğim sahneleri şimdi hissediyorum. Acısı da kağıt kesiği gibi. Parmaklarım kağıt kesiği dolu. Kimsenin elini tutabileceğimi sanmıyorum. Kimseye dokunamam. Kimse de bana dokunmasın. tek isteğim şu an yağan yağmurda yürümek... Bana dokunan tek şey yağmur damlaları olsun. Omuzumda yağmur olsun. Bi elimde cebim olsun. Bi elim sigarada olsun.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder